Ten artykuł dostępny jest także w wersji audio. Zaloguj się lub zostań prenumeratorem i słuchaj bez ograniczeń!
Popularna polska internetowa firma modowa musi zmierzyć się z zagrożeniem, jakim jest wejście na polski rynek znacznie większego brytyjskiego rywala. Prezes firmy zastanawia się, jak zmienić ofertę i zmodyfikować przekaz marketingowy, by nie stracić klientów na rzecz międzynarodowego potentata.
Anna Krzyżewska, prezes firmy Pomysł na Szycie, prawie biegła ulicą w poszukiwaniu taksówki. Musiała szybko dotrzeć do bydgoskiego Biznes Parku przy ulicy Kraszewskiego. Właśnie tam mieściła się siedziba jej firmy, która od pięciu lat z powodzeniem sprzedawała w modelu e‑commerce stroje dla mężczyzn, kobiet i dzieci, sprowadzane z zagranicy, ale też dostarczane przez lokalne zakłady krawieckie.
Mimo wczesnej pory Anna miała już za sobą jedno spotkanie przy Starym Rynku. Teraz musiała zdążyć na telekonferencję z jednym z niemieckich dostawców lekkich kurtek. Kwiecień okazał się wyjątkowo ciepły i choć Anna miała w magazynach sporo ubrań na tę porę, ich zapas szybko się wyczerpywał. Niemiecki dystrybutor, którego poznała na zeszłorocznych targach Modenmesse w Berlinie, miał w ofercie nowe, proste, atrakcyjne wzory. Rozmowę z nim miała umówioną za dwadzieścia pięć minut. Na szczęście na Jezuickiej zauważyła stojącą wolną taksówkę. Wsiadła i popędziła do firmy. W samochodzie sprawdziła jeszcze maila i nie zauważywszy żadnych wiadomości wymagających natychmiastowej interwencji, odetchnęła. Była zadowolona z tego, jak jej firma rozwinęła się w ciągu ostatnich pięciu lat. Pomysł na Szycie był rozpoznawalną marką. Sklep internetowy sprzedawał odzież w całej Polsce, zbudowała sprawnie działającą sieć dystrybucyjną, wynegocjowała dobre umowy z firmami transportowymi i maksymalnie skróciła czas dostawy. Była nieustannie w biegu, ale widok rozkwitającego przedsiębiorstwa dodawał jej sił.
W dzisiejszych czasach kluczowa jest oferta spersonalizowana. Jeśli klient będzie czuł, że firma rozumie jego potrzeby, nie odejdzie do konkurencji.
Cieszyła się na rozmowę z niemieckim kontrahentem. Wpadła do biura, zdążyła jeszcze poprawić makijaż, włosy i włączyła Skype’a. Einhart Lehman był mniej więcej w jej wieku. Mówił po angielsku z silnym niemieckim akcentem, ale Annie to nie przeszkadzało. Na targach od razu się dogadali. W rozmowie miał uczestniczyć dyrektor handlowy Grzegorz Kobryn, który też przyszedł w ostatniej chwili. Szybko przeszli do konkretów, tym bardziej że większą część planowanej transakcji omówili już w mailach. Anna wyjaśniła niemieckiemu kontrahentowi, jakie wzory i rozmiary ją interesują, dopytała o ewentualne modyfikacje kroju i rozpoczęła negocjacje cenowe. Kobryn poprowadził je dalej. Miał kilkunastoletnie doświadczenie i w zbijaniu ceny był naprawdę dobry. Po chwili dobili targu, a obie strony nie kryły zadowolenia. Już mieli się żegnać, gdy Lehman się zawahał.
