Twój najlepszy pracownik podejmuje dodatkową pracę poza firmą. Wykonuje ją w swoim wolnym czasie. Czy możesz mu tego zabronić? Jak powinieneś postępować, gdy odkryjesz fuchę?
Fucha kojarzy się w Polsce z czasami PRL‑u. Okazuje się jednak, że jest to zjawisko ponadczasowe i ponadustrojowe. Pracownicy brali, biorą i będą brać fuchy, czyli dodatkowe płatne zajęcia. Nie tylko w Polsce, ale także w krajach rozwiniętego kapitalizmu, takich jak: Stany Zjednoczone, Niemcy czy Francja.
Pracownicy biorą fuchy dla dodatkowych pieniędzy, ale nie tylko. Niektórzy z nich szukają możliwości rozwoju i zdobycia nowych umiejętności. Dla innych dodatkowa praca jest sposobem na oderwanie się od codziennej sztampy i rutyny. Czasem będą korzystać z firmowego sprzętu, a pewne usługi będą być może wykonywać w czasie pracy. Czy należy im tego zabraniać, ganiąc, a nawet zwalniając tych, którzy działają na cudze zlecenie, częściowo na koszt własnej firmy? Swój czas i uwagę, zamiast na fuchy, mogliby przecież przeznaczyć na dodatkowe zajęcia na rzecz swojego pracodawcy, zwłaszcza gdy gonią ich terminy.
A poza tym, biorąc chałtury, mogą pewnego pięknego dnia odejść od nas i zatrudnić się tam, gdzie dotąd tylko dorabiali. Zwłaszcza jeśli są dobrzy w tym, co robią. Co się jednak stanie, gdy zabronimy dorabiać na boku utalentowanym, cennym pracownikom? Ryzykujemy ich frustrację, a nawet utratę. Może więc warto mieć jakąś konsekwentną politykę dotyczącą chałtur, tak by fuchy nie wyrządzały firmie szkody, a może nawet więcej – żeby obrócić je na swoją korzyść. Poniżej przedstawiamy taki właśnie dylemat jednej z polskich firm oraz rady ekspertów, jak sobie z nim poradzić.
